ประวัติของออร์โกไนต์ย้อนกลับไปในช่วงปี ค.ศ. 1930 และ 1940 โดย Dr Wilhelm Reich ผู้ค้นพบการมีอยู่ของพลังชีวิต (ชี่ ปราณ) ซึ่งเขาเรียกว่าออร์กอน เขาเรียกพลังงานบวกว่า OR/POR และเรียกพลังงานลบว่า DOR เขาค้นพบว่าการวางชั้นใยแก้วและฝอยเหล็กซ้อนกันในอุปกรณ์ทรงกล่อง ที่เขาเรียกว่าออแร็กหรือตัวสะสมออร์กอน จะช่วยควบคุมพลังงานดีและพลังงานร้าย และพบว่าการให้ผู้ป่วยมะเร็งบางรายนั่งในกล่องออร์กอนใยแก้วเหล่านี้สามารถรักษามะเร็งได้ เขาพบว่าอุปกรณ์ที่มนุษย์สร้างขึ้นจำนวนมากปล่อย DOR เช่น เสาส่งสัญญาณวิทยุ/โทรทัศน์ และแสงเทียม
ตั้งแต่นั้นมา นักวิทยาศาสตร์จำนวนมากทั้งในตะวันออกและตะวันตกก็ได้ค้นคว้า และสร้างผลงานตามผลงานของ ดร. ไรซ์ และผลการค้นพบของพวกเขาก็คล้ายคลึงกัน นั่นคือ มีสนามพลังงานอยู่จริง แม้ว่าจะมองไม่เห็นหรือวัดได้ก็ตาม และออร์โกไนต์ดึงดูดพลังงานนี้ คู่สามีภรรยา Don และ Carol Croft ได้พัฒนาออร์โกไนต์ไปอีกขั้นด้วยการรวมคริสตัลลงในเมทริกซ์ของเศษโลหะที่ยึดเข้าด้วยกันกับเรซินอินทรีย์ ในส่วนผสม 50/50 และพบว่าโครงสร้างนี้ไม่เพียงแต่สะสมพลังงานอีเธอร์เท่านั้น แต่ยังเปลี่ยนพลังงานอีเธอร์เชิงลบให้กลายเป็นพลังงานเชิงบวก หรือออร์โกไนต์เชิงบวกอีกด้วย
ออร์โกไนต์ขยายพลังงานของผลึกควอตซ์ เมื่อเรซินถูกบ่มและทำให้แข็งตัวจะบีบอัดผลึกควอตซ์ที่อยู่ภายในอย่างถาวร ก่อให้เกิดเอฟเฟกต์เพียโซอิเล็กทริค (Piezoelectric) แบบถาวร และเศษโลหะจะเน้นเอฟเฟกต์ของผลึกให้ชัดเจนยิ่งขึ้น "เพียโซอิเล็กทริค" หมายถึงการสะสมประจุไฟฟ้าในวัสดุแข็งบางชนิดเมื่อได้รับแรงกดทางกล คือเมื่อเกิดแรงกดดันระหว่างคริสตัล เรซิ่น และเศษโลหะจสร้างประจุไฟฟ้าขึ้น เรียกว่า
"เพียโซอิเล็กทริค"
มีการนำออร์โกไนต์ไปวางไว้ในทะเลสาบที่สกปรก ซึ่พบว่าคุณภาพน้ำเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เมื่อนำออร์โกไนต์ไปวางไว้ใกล้ผัก ผลที่ได้เป็นไปในเชิงบวก พบว่าพืชเจริญเติบโตและให้ผลผลิตได้ดีขึ้นมาก การฝังออร์โกไนต์ลงในดินใกล้กับเสาส่งวิทยุยังช่วยขจัดผลกระทบเชิงลบของพลังงานที่ปล่อยออกมาด้วย
